Wykrywanie raka piersi na czas

„Każdy może zachorować na raka piersi”

Jolanda na własnej skórze przekonała się, jak ważny jest udział w badaniach przesiewowych w kierunku raka piersi. W wieku 50 lat wzięła w nim udział i natychmiast okazało się, że nie jest dobrze: wykryto początkowe stadium raka piersi. Przeszła operację usunięcia chorych komórek.

„Gdybym od razu się na to nie zdecydowała, potrzebowałbym znacznie bardziej inwazyjnych interwencji. Więc i tak miałam szczęście. Często myślę o tym, co by było, gdybym nie poszła na badanie. Te pięć minut badania nie są miłe, ale mogą uratować ci życie".

Tego, że coś było nie tak, sama Jolande nigdy by nie wyczuła. „Nie dowiedziałbym się, dopóki nie zaczęłoby boleć, a wtedy często jest już za późno. W mojej piersi znajdowała się grupa chorych komórek wielkości ziarenek piasku. Sama w ogóle tego nie wyczujesz. Poza tym żyję zdrowo i nikt w mojej rodzinie nie chorował na raka. To kolejny dowód na to, że każdy może zachorować. Mam nadzieję, że inne kobiety dołączą do badania po przeczytaniu mojej historii".

„Jeśli się wahasz, to warto o tym porozmawiać”

Od swojej matki Irene nauczyła się brać udział w oferowanych jej badaniach. „Moja mama nie chciała brać udziału, mimo że była pielęgniarką. Kiedy w końcu przebadała się, okazało się, że ma raka piersi. Mama nauczyła mnie więc: badaj się!

Irene coraz częściej słyszy, że ludzie wahają się, czy wziąć w tym udział. „Moja przyjaciółka również miała wątpliwości. Zapytała, czy zamierzam wziąć udział. Długo o tym rozmawiałyśmy i w końcu pojechała. W rzeczywistości nie chciała tego robić, ponieważ musiałaby ponownie wziąć udział w badaniu. Nie wiedziała też, czy chce poznać wynik. Ja uważam tak: badanie jest darmowe i bardzo proste, więc dlaczego nie dołączyć. Jeśli się wahasz, to warto o tym porozmawiać z innymi.

Irene rozumie, że niektóre kobiety uważają badanie piersi za niekomfortowe. „To nieprzyjemne uczucie przez chwilę, ale tak naprawdę tylko przez bardzo krótki czas. A każdy ma inny próg bólu, więc może nie być tak źle. A jeśli stoisz tam i czujesz się trochę niepewnie, musisz po prostu pomyśleć, że kobiety, które cię badają, naprawdę widziały wiele kobiet i wcale nie myślą o twoich piersiach."

„Za każdym razem czuję ulgę”

Yvonne zawsze uczestniczy w badaniach przesiewowych. „Zawsze jednak denerwuję się wynikami. A potem ulga, gdy wszystko znów okazuje się być w porządku".

Yvonne nie rozumie, dlaczego ludzie nie biorą udziału w badaniach. „Nie zawsze możesz sama poczuć, że coś jest nie tak. A przecież warto uniknąć poważnej choroby. To miłe, że w Holandii jest to tak powszechne. Że jest tak dobrze zorganizowane. A udział nie kosztuje absolutnie nic”.

Oczywiście Yvonne również uważa badanie za nieco kłopotliwe. „Ale jeśli trzymasz się instrukcji samobadania w kierunku raka jelita grubego i raka szyjki macicy, nic nie może pójść źle". Badanie przesiewowe w kierunku raka piersi lub cytologię robi się bardzo szybko. Myślę, że pomogłoby, gdybyśmy rozmawiali o tym trochę więcej, ponieważ jest to tak powszechne, jak wizyta u dentysty". 

„Nie jest to przyjemne, ale powinno się to robić”

W ubiegłym roku u męża Dukke zdiagnozowano raka jelita grubego. Za pierwszym razem, gdy otrzymał zaproszenie, wyrzucił je. Nie chciał brać udziału w badaniu. Potem wszystko potoczyło się źle. Dlatego Dukke uczestniczy w badaniach przesiewowych w kierunku raka piersi.

Nie zgadza się z opowieściami innych kobiet, że badanie jest bardzo bolesne. „Nie jest to przyjemne, ale nie jest też bardzo bolesne". Wyjaśnia, że istnieje również różnica: czasami jest się bardziej wrażliwą niż innym razem.

Dobrze pamięta swoje pierwsze badanie. Pamięta, że „autobus” zawsze stał w tym samym miejscu i pomyślała: to nie dla mnie, jestem na to o wiele za młoda. W końcu sama otrzymała zaproszenie i wzięła w nim udział. „Badanie przebiegło w bardzo przyjaznej atmosferze i wszystko skończyło się w mgnieniu oka".

Ból nie był dla niej zbyt silny, pomimo dyskomfortu. Tak to już jest. Wiemy, że to nic przyjemnego, ale tak po prostu jest”.