‘O yes’ én ‘O jee’, daar komt de bus: hoe Siegrid met gemengde gevoelens het onderzoekscentrum binnenloopt.

Siegrid tekent twee borsten met een golvende lijn. De borsten staan voor het dubbele gevoel dat zij heeft over het borstonderzoek. Want ondanks de ongunstige uitslag en de impact die dit heeft gehad, is Siegrid dankbaar dat het bevolkingsonderzoek er is. “Voor mij voelt het bevolkingsonderzoek als een morele plicht. Ik werk graag aan mijn gezondheid en zie dit als een heel logisch onderdeel. Als ik de kans krijg om iets wat aanwezig is te ontdekken, ben ik er graag op tijd bij.” 

“Toen ik hoorde dat de bus eraan kwam was ik er als de kippen bij.” 

Siegrid’s eerste keer 
Siegrid wist dat wanneer ze vijftig zou worden, ze de uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek zou ontvangen. Toen het mogelijk was om de afspraak te maken, heeft ze dit zo snel als kon gedaan. “Toen ik hoorde dat de bus eraan kwam was ik er als de kippen bij”, zegt ze.   

Op de vraag wat haar algemene indruk is over het bevolkingsonderzoek, antwoordt ze: “Die is goed. Het onderzoek is toegankelijk en ik hoef nooit lang te wachten. Dat vind ik prettig. Afspraken worden nagekomen, ook met betrekking tot de uitslag. Het klopt zoals het gecommuniceerd wordt.” 

En zó voelt het voor Siegrid 
Siegrid heeft al eens een mammografie laten maken in het ziekenhuis. Met de borsten bloot voor zo'n onderzoek is voor haar geen probleem: “Die dames zien er zóveel. Ik vind dat eigenlijk heel gewoon", zegt ze. En wat betreft die mammografie? “Ja, je weet dat het onaangenaam is. Ik vind het absoluut niet fijn. Maar het duurt geen drie dagen denk ik dan maar. Het is een kwestie van je daarop instellen, en dóór.” 

Als de uitslag niet op de mat valt... 
“Als de uitslag op de mat valt is het goed, maar zo ver kwam het bij mij niet", vertelt Siegrid. Ze werd door de huisarts gebeld met het nieuws dat er een afwijking was gevonden. ‘Ik ga dood’, was het eerste wat ze dacht. Siegrid: “Het belletje van de huisarts sloeg de bodem onder mijn voeten vandaan. Ik werd doorverwezen naar het ziekenhuis, waar uiteindelijk bleek dat ik kalkspatjes had. Met een biopt is dat goed opgelost. Maar als de huisarts belt en zo’n mededeling doet, is dat wel enorm schrikken.” 

Nu dit traject is afgerond wordt ze weer opgeroepen voor het bevolkingsonderzoek. “Je bent minder onbevangen dan de eerste keer”, vertelt ze daarover. “Ondertussen ken ik ook meerdere mensen in mijn omgeving met borstkanker. Maar ik ga dit het onderzoek niet uit de weg”, zegt ze zonder twijfel.  

"De laboranten houden met zorg en aandacht rekening met je. Als het écht niet gaat, moet je het gewoon zeggen.”

Gevoelig onderwerp 
Op de vraag of ze het onderwerp wél uit de weg gaat met anderen vertelt Siegrid: “Van de mensen die ik spreek weet ik dat ze meedoen, maar het is wel zo dat je met vrouwen gemakkelijker praat over het borstkankeronderzoek. Het is voor mij geen dagelijks gespreksonderzoek, maar ik ben van mezelf vrij open, dus ik ga het onderwerp zeker niet uit de weg.” 

Andere vrouwen geeft ze graag het volgende mee: “Probeer te ontspannen. Er zit een begin aan en een eind. Het is even onaangenaam en het is fijn om je daarop voor te bereiden. De laboranten houden met zorg en aandacht rekening met je. Als het écht niet gaat, moet je het gewoon zeggen.” Voor Siegrid is het ongemak nooit een reden om niet te gaan: “Mijn credo is dat je beter spijt kan hebben van iets dat je gedaan hebt, dan van iets wat je níet gedaan hebt.” Ze sluit haar verhaal af met een vraag om over na te denken: 

"Wat nou als je niet hebt meegedaan met het bevolkingsonderzoek, en je had een afwijking eerder kunnen ontdekken en daarmee je kans op overleven kunnen vergroten?” 

Bent u ook uitgenodigd en wilt u een afspraak maken voor het onderzoek? Plan hier meteen uw afspraak.