Blije borsten en het bevolkingsonderzoek: dít is de ervaring van Margriet.
“Dit geeft aan hoe ik er tegenaan kijk”, zegt Margriet. Ze staat op van tafel en wijst naar twee getekende, blije borsten op een foambord. De borsten staan voor een positief gevoel over het bevolkingsonderzoek. Margriet: “Ik weet dat het onderzoek geen garantie biedt; je kunt niet alles uitsluiten. Maar ik voel toch een kleine opluchting als de uitslagbrief goed nieuws brengt.”
Leeftijdsgrens
In haar directe omgeving hoort Margriet helaas regelmatig minder goed nieuws. Ze kent vooral jónge vrouwen die borstkanker krijgen. Daarom ziet ze het liefst de leeftijdsgrens vervroegen naar een jaar of 25 á 30*. “Ik denk dat als ik borstkanker heb, het veel minder snel gaat dan bij jonge mensen. Dat heb ik in ieder geval bij mijn moeder gezien; zij is uiteindelijk aan iets anders gestorven. Daarnaast is de impact voor jonge mensen groter. Zij staan nog vol in het leven en dat vind ik ingrijpend.”
“Ik ben veel met hen bezig, ben betrokken en leef met ze mee”, vervolgt ze. Maar dat deze persoonlijke omstandigheden in haar familie geen invloed hebben op haar deelname aan het bevolkingsonderzoek, is zo klaar als een klontje. Hoewel ze het onderzoekscentrum maar een kille omgeving vindt (“Waarom moet het in zo’n wagen?), doet ze hoe dan ook mee. Margriet: “Ik denk niet zo na over het borstonderzoek en ben gewoonlijk iemand die zich aan de regeltjes houdt. Ik vertrouw op de kennis en kunde van de specialisten die dit bevolkingsonderzoek bedacht hebben en uitvoeren. Bovendien zie ik er het nut van in. Dat geldt ook voor het darmonderzoek: ik ben gewoon blij dat het er is!”
“Wat betreft die pijn stelt het weinig voor vind ik.”
En zó voelt het voor Margriet
“Gewoon, als een beetje trekken en duwen”, zegt ze over het onderzoek zelf. “Compleet gevoelloos is het niet, want je merkt dat je borsten worden samengedrukt. Maar wat betreft die pijn stelt het weinig voor vind ik. Ik ga er al járen heel open naartoe. Bovendien stellen de laboranten me fijn op mijn gemak.”
Dat mensen zich op hun gemak voelen, is nodig en belangrijk. Je stelt je toch maar even kwetsbaar op door met de borsten bloot te gaan. Al is dat voor Margriet geen probleem. Daarover zegt ze: “Toen ik vijftien jaar was en voor het eerst gezamenlijk moest douchen, had ik nog nooit iemand in zijn of haar nakie gezien. Maar inmiddels ben ik door mijn sportcarrière wel wat gewend.”
“Het is misschien simpel geredeneerd van mij, maar ik dacht dat als je wordt uitgenodigd dat je blij bent dat je mee mág doen.”
Iedereen doet mee, toch?
Hoe dat voor anderen is, dus het ontdoen van de bovenkleding, kan ze niet inschatten. Het gesprek met iemand aangaan over het onderzoek doet ze namelijk niet of nauwelijks en ze is niet zo bezig met eventuele drempels of bezwaren. “Ik ging ervan uit dat iedereen meedoet”, zegt ze. “In mijn omgeving ken ik letterlijk níemand die niet deelneemt. Het is misschien simpel geredeneerd van mij, maar ik dacht dat als je wordt uitgenodigd dat je blij bent dat je mee mág doen.”
Als ze dan toch van dit artikel gebruik mag maken om anderen aan te sporen om mee te doen, zegt ze ten slotte dit: “Nou, als je respect hebt voor jezelf, doe je mee! Grijp die kans om mogelijk iets ergs te voorkomen.”
*Het bevolkingsonderzoek is voor mensen van 50 t/m 75 jaar. De meeste mensen die borstkanker krijgen, 8 van de 10, zijn ouder dan 50 jaar. Daarnaast hebben mensen onder de 50 jaar vaak veel klier- en bindweefsel in de borsten. Door dit weefsel zijn afwijkingen moeilijker te ontdekken op de röntgenfoto’s. De kans op vals alarm, dus een loze verwijzing naar het ziekenhuis, is dan groter, met onnodige ongerustheid tot gevolg.
Bent u ook uitgenodigd en wilt u een afspraak maken voor het onderzoek? Plan hier meteen uw afspraak.