Irenepagina2

Haar schaamte overwonnen; Irene geeft zich bloot voor het borstonderzoek.

De eerste keer dat Irene werd uitgenodigd voor het bevolkingsonderzoek borstkanker weet ze nog goed: ze vond het spannend, en ook wel een beetje ongemakkelijk. Want het uittrekken van haar bovenkleding voor de laboranten, dat vond ze best lastig. Inmiddels heeft ze vaker meegedaan aan het onderzoek dan het aantal vingers dat ze op één hand kan tellen. Spannend vindt ze het niet meer. Ze roept andere vrouwen op om ook hún ervaring te delen. “Door erover te praten kun je een ander op haar gemak stellen”, zegt ze. Dít is haar verhaal:

Irene, 64 jaar, vertelt dat het voor haar een gewoonte is geworden om mee te doen met het borstonderzoek: “Ik weet niet beter. Mijn moeder liet het ook doen, en daarom doe ik het ook.” Maar omdat ze ook vrouwen kent in haar omgeving die te maken hebben of hebben gehad met borstkanker, ziet ze daarnaast zeker het belang in van het onderzoek. “Als je de verhalen hoort hoe pijnlijk en verdrietig het is wanneer vrouwen borstkanker krijgen, wil je dat jezelf, maar ook je gezin en omgeving besparen. Liever voorkomen dan genezen.” 

Irene’s eerste keer
De eerste keer dat Irene werd uitgenodigd voor het bevolkingsonderzoek borstkanker weet ze nog goed. “De eerste keer was een beetje spannend”, vertelt ze daarover. “Ik was nieuwsgierig naar wat er zou gaan gebeuren. Ik voelde ook een beetje schaamte. Al is de laborante natuurlijk gewend om borsten te zien, je laat toch een stukje van je lichaam zien. Dat voelde een beetje ongemakkelijk.” 

De keren daarna werd de spanning minder en voelde ze zich meer op haar gemak. Irene: “Als je het onderzoek al eens hebt meegemaakt weet je hoe het gaat en wat er van je verwacht wordt. Het vergt dan geen schaamte meer.” Over de laboranten vertelt ze: “De laboranten zijn hierin gespecialiseerd en ze weten wat ze moeten doen. Als het iemand is met hart voor haar werk, dan is dat fijn.” 

Van uitnodiging tot uitslag 
Wanneer de uitnodiging op de mat valt maakt Irene meteen een afspraak. “Ik wil toch zo snel mogelijk zekerheid hebben. Dat vind ik fijn voor mezelf”, zegt ze. Over het maken van de borstfoto’s vertelt Irene: “Het onderzoek zelf voelt koud en even pijnlijk. Misschien heb ik een hoge pijngrens, maar ik heb er geen moeite mee om het onderzoek te laten doen.”  

“Nadat ik het onderzoek heb gedaan, blijf ik in spanning wachten op het envelopje. ‘Nog niet, nog niet’ denk ik dan.” 


De dagen tussen het onderzoek en de uitslag blijven voor haar altijd even spannend. “
Nadat ik het onderzoek heb gedaan, blijf ik in spanning wachten op het envelopje. ‘Nog niet, nog niet’ denk ik dan. Als de uitslag op de deurmat valt is het eerste wat ik doe snel de envelop openmaken en kijken. Zodra ik zie dat er geen afwijking is gevonden op de borstfoto's is ben ik echt blij. Dan zet ik de brief in een mapje waar ik de andere ook heb gezet.” 

“Sommige vrouwen denken ‘Ik houd het privé’. Maar doordat je je ervaring ook met andere vrouwen deelt, kan je de ander helpen en op haar gemak stellen.” 

 

Praat erover 
Irene kan zich goed inleven in vrouwen die twijfelen over het borstonderzoek. Irene: “Je weet nooit wat er in iemand omgaat of wat iemand heeft meegemaakt. Als een vrouw bijvoorbeeld geen hulp of steun krijgt van haar omgeving, snap ik dat je eerder denkt ‘laat maar’.”  

Op de vraag of ze tips heeft voor andere vrouwen die twijfelen over hun deelname antwoordt ze dit:Vraag naar de ervaringen van andere vrouwen. Praat erover met een vriendin die hetzelfde meemaakt of met je dochter. Het is een onderwerp dat je met vrouwen onder elkaar beter begrijpt, je leeft met elkaar mee.” Irene wil ook graag andere vrouwen meegeven hun ervaring te delen om zo elkaar te helpen en de drempel te verlagen. “Sommige vrouwen denken ‘Ik houd het privé’. Maar doordat je je ervaring ook met andere vrouwen deelt, kan je de ander helpen en op haar gemak stellen.” 

Dankbaar 
Irene is dankbaar dat ze een uitnodiging ontvangt voor het bevolkingsonderzoek borstkanker. “In Nederland hebben we de mogelijkheid om opgeroepen te worden voor het borstonderzoek", zegt ze. “Ik weet niet hoe het in het buitenland gaat, maar ik denk dat niet overal de voorzieningen zijn om een oproep te krijgen om mee te doen aan het onderzoek.”  

Ten slotte zegt Irene: “Stel je wacht, omdat je gezond leeft en denkt dat het jou niet overkomt bijvoorbeeld, dan kan het al te laat zijn. Op dat moment denk je: ‘Had ik er maar niet zo nonchalant over gedaan’. Natuurlijk is het niet verplicht, maar ik zou zeggen: waarom laat je de kans liggen als je voor niets krijgt aangeboden om hem te grijpen en mee te doen?” 

 

Bent u ook uitgenodigd en wilt u een afspraak maken voor het onderzoek? Plan hier meteen uw afspraak.