Niet met de billen bloot, maar met de borsten. Hoe is het borstonderzoek voor Alda?
Als eigenaresse van een lingeriewinkel in Maarssen is geen enkele vorm haar vreemd; met het aantal borsten dat Alda in haar leven heeft gezien, kan ze een encyclopedie vullen van cup A tot Z.
Dus, met de borsten bloot voor het bevolkingsonderzoek? Dat is voor haar geen punt.
Drie gemiste oproepen
De moeder van Alda overleed op 56-jarige leeftijd aan kanker. En haar tante en de zusters van haar oma hadden allemaal borstkanker. Bij Alda zelf is ook iets gezien op de borstfoto’s. “De dag dat ik hierover hoorde zat ik in de sauna”, zegt ze. “Toen ik daaruit kwam had ik drie gemiste oproepen en een ingesproken voicemail. Het was mijn huisarts; ik moest acuut naar het St. Antonius ziekenhuis.”
Opluchting
“Ik stop gelijk met mijn winkel’, was mijn eerste ingeving. Ik zie zoveel dames met gezonde borsten, dat vond ik confronterend. Bovendien wilde ik mezelf niet op de voorgrond plaatsen in de zaak. Het gaat daar niet om mij. Met een mengeling van angst en paniek heb ik nader onderzoek laten verrichten in het ziekenhuis. Het bleek een goedaardige tumor te zijn, ingekapseld. Er werd een gespecialiseerde arts uit Italië bijgehaald. Die zei dat er geen biopt afgenomen mocht worden omdat dit meer kwaad dan goed zou doen. Ik vertrouw de deskundigen hierin en ben nu vooral erg opgelucht. En stoppen met de winkel? Nee. Ik doe dit totdat ik het niet meer leuk vind.”
Belangrijk
De verhalen in haar winkel, kanker in haar familie, haar eigen situatie; heeft dit invloed op haar deelname aan het bevolkingsonderzoek? “Ik vind het gewoon heel belangrijk”, zegt ze. “Ik denk dat veel vrouwen niet altijd zelfonderzoek doen. En dan nog: als je zelf iets in je borsten voelt, is het misschien al vergevorderd en te laat.”
“Deze tumor was nooit ontdekt met alleen het voorste deel van mijn borst op de foto.”
Moet dat nou?
De borstonderzoeken verliepen altijd redelijk tot prima bij Alda. De laatste keer was helaas een uitzondering: “Die keer was ineens pijnlijk en de onderkant was blauw”, zegt ze. Alda: “Ik heb vrij grote borsten en de laboranten positioneren de borsten op zo’n manier dat al het weefsel beoordeeld kan worden. ‘Moet dat nou zo?’, is mijn eerste gedachte dan. Maar ‘Ja!’, dat moet zo. Want alleen op díe manier kunnen ze alles zien. Mijn ingekapselde tumor bijvoorbeeld, die zit diep bij mijn oksel. Deze plek was nooit ontdekt met alleen het voorste deel van mijn borst op de foto.”
“Je krijgt het bevolkingsonderzoek gratis aangeboden en het kan je leven redden. Het is het waard om daar de tijd en moeite voor te nemen.”
Gemopper
“Ik wil trouwens benadrukken dat het over het algemeen een kortdurend ongemak is. Ik vind het zó zonde als vrouwen uit angst voor pijn niet meedoen. Wat mij duidelijk is geworden; veel mensen mopperen over het onderzoek en ‘de platen’. Ik hoor regelmatig iemand zeggen dat ze de brief thuis heeft liggen en twijfelt om te gaan. Maar we leven in een land waarin op dat gebied zóveel mogelijk is. Mensen steken hun nek uit voor het realiseren van een gratis onderzoek. Daar ben ik dankbaar voor.”
“Wat ik tegen deze mensen zeg?”, herhaalt ze de vraag die aan haar gesteld wordt. “Ik probeer ze over te halen. Altijd.”
Alda denkt een seconde na en voegt eraan toe: “Want weet je? Je krijgt het bevolkingsonderzoek gratis aangeboden en het kan je leven redden. Het is het waard om daar de tijd en moeite voor te nemen.”
Bent u ook uitgenodigd en wilt u een afspraak maken voor het onderzoek? Plan hier meteen uw afspraak.