Openhartige verhalen over borstkanker onderzoek

Het verhaal van Alda
“Ze zijn semi-happy.” Alda, 68 jaar, tekent twee borsten op papier in de vorm van een zuinige smiley. Dit is haar antwoord op de vraag hoe ze zich voelt als ze denkt aan haar borsten en het bevolkingsonderzoek borstkanker. Ze ervaart op dit moment geen klachten. En hoewel ze het onderzoek één keer als onprettig heeft ervaren, doet ze iedere keer als ze een uitnodiging krijgt traditiegetrouw mee.

Lees verder: “Ik zou willen dat de mammograaf zelf iets vrouwvriendelijker zou zijn, maar ik vind het vooral héél goed dat we hieraan mee mógen doen.”

Lees het verhaal van Irene
De eerste keer dat Irene werd uitgenodigd voor het bevolkingsonderzoek borstkanker weet ze nog goed: ze vond het spannend, en ook wel een beetje ongemakkelijk. Want het uittrekken van haar bovenkleding voor de laboranten, dat vond ze best lastig. Inmiddels heeft ze vaker meegedaan aan het onderzoek dan het aantal vingers dat ze op één hand kan tellen. Spannend vindt ze het niet meer. 

Lees verder: “Door erover te praten kun je een ander op haar gemak stellen”

Siegrids ervaring
Vier jaar geleden werd Siegrid voor het eerst uitgenodigd voor het bevolkingsonderzoek. De uitslag sloeg de bodem onder haar voeten vandaan: er was een afwijking gevonden. Inmiddels bezoekt Siegrid het onderzoekscentrum minder onbevangen en de mammografie; die vindt ze best onaangenaam. Toch doet deze leefstijlcoach die andere vrouwen helpt met afvallen, op gewicht blijven en gedragsverandering, iedere ronde mee.

Lees verder: "Wat nou als je niet hebt meegedaan met het bevolkingsonderzoek, en je had een afwijking eerder kunnen ontdekken en daarmee je kans op overleven kunnen vergroten?”

Verhaal van Dukke
Haar man gooide de eerste uitnodiging van het darmonderzoek weg. Afgelopen november werd bij hem een diagnose gesteld: darmkanker. Voor Dukke is dat de voornaamste reden om mee te doen aan onze campagne voor het bevolkingsonderzoek borstkanker. “Zo zie je maar dat zo'n onderzoek toch van belang is”, zegt ze. “Ook al zie of voel je niks". 

Lees verder: "Als ik de uitnodiging krijg, maak ik meteen een afspraak. Ik vind zo'n onderzoek gewoon heel belangrijk."

Het verhaal van Jelly
Laat de confetti maar thuis: de mammografie van het bevolkingsonderzoek vindt Jelly, 55 jaar, geen pretje. De invitatie slaat ze echter nooit af, dus iedere ronde is ze van de partij. Daar heeft Jelly een éxtra goede reden voor, want haar familie is belast met het BRCA-gen dat het risico op borstkanker verhoogt. Ze vertelt wat dit én het borstonderzoek voor haar betekent.

Lees verder: “Ik denk dat vrouwen zich er bewust van mogen zijn dat ze met hun eigen leefstijl hun gezondheid kunnen beïnvloeden.”

Margriet zegt:
“Je krijgt een uitnodiging, en dan gá je”. Kort en stellig is Margriet haar antwoord op de vraag waarom ze deelneemt aan het bevolkingsonderzoek borstkanker. Voor haar is ‘meedoen’ net zo’n vanzelfsprekendheid als het opruimen van de hondenpoep van je harige viervoeter; ‘het moet gewoon gebeuren’.

Lees verder: “Ik dacht dat als je wordt uitgenodigd dat je blij bent dat je mee mág doen.”

De ervaring van Christine:

Begin vijftig is Christine als ze voor het eerst wordt uitgenodigd voor het bevolkingsonderzoek borstkanker. Ze laat de uitnodiging zes maanden in de kast liggen en regelmatig vraagt haar dochter of ze al een afspraak heeft gemaakt. Een bewuste reden hiervoor heeft ze eigenlijk niet. “Dat komt wel een keer”, dacht ze. Het is ook niet zo dat het voor een bepaalde datum moet gebeuren. Ook denkt ze: "Als je naar iets gaat zoeken, dan kun je ook iets vinden." Toch besluit ze uiteindelijk actie te ondernemen en maakt een afspraak. Ze herinnert zich nog goed hoe ze voor het eerst het gebouw binnenliep. 

Lees hier het verhaal van Christine

Ursula over de vragen die zij krijgt

Via een vriendin werd Ursula geattendeerd op de vacature bij Bevolkingsonderzoek Nederland en inmiddels werkt ze er met veel plezier als medewerker cliëntservice. Ursula staat er bekend om dat ze graag iedereen wil helpen, een eigenschap die perfect aansluit bij haar functie. 

De ervaring van Ursula

Wat Bianca nieuwe collega's meegeeft tijdens de opleiding

Bianca is opleider en screeningsmedewerker bij Bevolkingsonderzoek Nederland. Als screeningsmedewerker maakt ze mammografieën bij cliënten en in haar werk als opleider leidt ze nieuwe screeningsmedewerkers op. Destijds heeft ze een bewuste keuze gemaakt om bij het bevolkingsonderzoek te gaan werken omdat ze het doel van het werk erg belangrijk vindt. Ze werkt er nu al 22 jaar.

Lees het verhaal van Bianca